“परिबन्ध“

 बा  आमा  परिवारबाट  जहिल्यै,टाढा  भयो  जीवन ।
छुट्दा  जन्म  धरा र दूर  रहँदा,तड्पिन्छ  साह्रै मन ।।
छुड्दैछन्  सब  इष्ट  मित्र  रसिला,मेरा ती  बन्धुहरू ।
पीडा  सागरछन्  मसङ्ग  अहिले,पोखेर  के  नै  गरूँ ?
                 ।१।
मेरा  बालसखा   समस्त  सखिया,टाढा  भए  दौतरी ।
बिर्सूँ ती  हितका  अनन्य  कसरी,नाता र गोता भरी ।।
मेरा  साथ  थिए  अनेक  सपना,बाँकी   रहे  कल्पना ।
केही छैन  उपाय  मेट्न अब ता,गाढा रह्यो  सम्झना ।।
                     ।२।
लाखौँ चित्र थिए खुला मगजमा,हाँस्थ्यो सदा आँगनी ।
साथीछन्  अब रुग्णता छटपटी,भो व्यर्थको जीवनी ।।
के पो  पाप  भयो  बुझेन  कहिले,भोग्दैछु  ऐले  म ता ।
पाऊँ त्यो कुन ओखती म गतिलो,रोएर जाऊँ  कता ।।
                   ।३।
कस्तो  हो  परिबन्ध  पीर भरियो,लीला अनौठो भयो ।
धर्ती  शून्य  सरी   हुँदैछ  अहिले,यो  जीवनी  गैगयो ।।
आफन्ती  व्यवहारबाट  पलमै,साँच्चै   म  जोगी  भए ।
पोल्छन् घाउ चसक्क भित्र मनमा,जीवन्त रोगी भए ।।
                    ।४।
बुझ्नै  सक्दिन  म   बने   अधमरो,हार्दै   गए   चाहना ।
गर्थेँ  नित्य  म  प्रार्थना  सब  तिरै,सद्भावका कामना ।।
मैले  स्वार्थ र लोभ  पाप  मनमा,जान्दैन  केही  पनि  ।
हारेँ  जीवनमा   बिना  कसुरमा,बाँच्दैछु   हेलाँ  बनी ।।
                   ।५।
मेरा  सौख  बिचार   बुद्धि  क्षमता,एकेक  जल्दै  गए ।
मेरा  भाव  परार्थ   आत्म  पुरका,बेकाम  गल्दै  गए ।।
मेरा  आँट  सहास  निष्फल  बने,जन्जाल  फस्दै  रहे ।
इच्छा  चूर्ण  भए   अनाहक   सबै,चौपट्ट   डस्दै  रहे ।।
                  ।६। 
                                                                                                                         डिल बहादुर महरा“अविचल“
                                                                                                                                        डोटी